Een meisje in een blauwwit geruite jurk loopt neuriënd over het bospad. Met het mandje om haar arm, gevuld met wilde paddenstoelen, heeft ze wel wat van Roodkapje – en de grote boze wolf laat ook niet lang op zich wachten in The Beguiled, de nieuwste film van stercineast Sofia Coppola.
*pas op voor mogelijke spoilers
Langs de weg ligt een zwaargewonde soldaat. Zijn blauwe pak verraadt dat hij voor de vijandelijke Union Army vocht maar het meisje, Amy (Oona Laurence, onthoud die naam), neemt hem mee naar haar in de bossen verscholen internaat.
Vanwege de Burgeroorlog is het internaat vrijwel uitgestorven. Miss Martha (Nicole Kidman) en een handjevol leerlingen zijn de enige bewoners van het statige witte Farnsworth Seminary. De komst van korporaal John McBurney (Colin Farrell) gooit hun vrome dagelijkse routine (Franse les, naaien, musiceren, bidden en naar bed) heerlijk in de war.
Stuk voor stuk proberen ze John te pleasen. Met cadeautjes (een bijbel, een vogelnestje), verborgen drank (bourbon) en een stiekeme nachtkus dingen de meisjes elk op hun eigen manier naar zijn gunsten. Hij is de beroerdste niet en geeft ze allemaal het gevoel de enige voor hem te zijn.
Een prachtige scène is die waarin John de appeltaart prijst en de meisjes niet wéten hoe snel ze dit compliment op zichzelf moeten betrekken: ‘ik heb ‘m gemaakt’, ‘naar mijn recept’, ‘appeltaart is ook mijn favoriet’.
Dit kan niet eeuwig goed gaan.
De twist die je wist dat ging komen, verandert alles. Dezelfde meisjes (onder andere vertolkt door Coppola’s muzes Elle Fanning en Kirsten Dunst), hetzelfde sprookjesachtig gelegen huis en toch kijk je plots niet meer naar een amusant kostuumdrama maar naar een naargeestige thriller. Een meesterlijke omslag die wel wat wegheeft van het moment dat de setting compleet verandert in The Lobster, die arthouse favoriet uit 2015 waar Colin Farrell eveneens een hoofdrol in speelt.
Ook in The Beguiled laat Sofia Coppola zien heer en meester te zijn in het neerzetten van de unheimische sfeer, bezien door de ogen van de vrouwelijke personages, die ook The Virgin Suicides, Lost in Translation en Maria Antionette kenmerkte. De techniek sluit hier prachtig op aan: het beeldformaat (1:66) brengt intimiteit, de belichting (hoofdzakelijk dag- en kaarslicht) creëert een zweem van mysterie en de spaarzame inzet van muziek maakt dat je volledig opgaat in de ontwikkeling van de karakters. Een heftige ontwikkeling, enkel en alleen getriggerd door de komst van John.
The Beguiled, naar het gelijknamige boek van Thomas Cullinan, is in ieder geval in deze versie van stercineast Sofia Coppola, gemaakt voor het witte doek.
Cinesalon 