DVD van maand (maart 2015): The Ides of March

Nieuwe maand, nieuwe dvd-tip. Dit keer: het politieke drama The Ides of March.

Loop je warm voor een George Clooney overdosis, kijk dan zeker The Ides of March (2011). Meneer heeft de film niet alleen geregisseerd maar ook geschreven en, oh, één van de hoofdrollen is ook nog eens voor hem weggelegd! Begrijp me niet verkeerd, ik heb er niks op tegen als ervaren acteurs eigen films maken maar verantwoordelijk zijn voor script, regie én spel lijkt me teveel van het goede. En volgens mij kún je jezelf niet eens onbevooroordeeld regisseren, maar dat terzijde.

Terug naar The Ides of March, een politiek drama over Stephen Meyers (Ryan Gosling), de junior campagnemanager van Mike Morris (George Clooney), gouverneur van Pennsylvania en kandidaat voor het presentschap van de VS. Derde belangrijke speler is Philip Seymour Hoffman die de rol van senior campagnemanager Paul Zara speelt.

Stephen, Mike en Paul, het lijken drie handen op één buik maar schijnt bedriegt al snel. In tijden van de verkiezingen blijkt alles geoorloofd, de één smoest met de tegenpartij (de Republikeinen), de ander linkt vertrouwelijke informatie aan de media en de derde bezwangert stiekem de stagiaire. Als je dacht dat vooral vrouwen achterbaks en roddelziek waren, vergis je je, deze drie mannen overtreffen met gemak het geroddel in de gemiddelde soapserie.

The Ides of March is gebaseerd op het toneelstuk Farragut North. Ik kan me goed voorstellen dat de kluchtige intriges die de heren spinnen het goed doen in het theater. In de film voelt de opeenvolging van listen en bedrog gehaast, de dialogen bevatten heftige boodschappen maar zijn zelden spannend. De relaties zijn in essentie al even intens maar komen, doordat de karakters nauwelijks worden uitgewerkt, meer als clichématige verbintenissen over.

Het enige personage dat boeit is Paul Zara, een mooie, ingetogen maar daarom niet minder vileine, rol van Philip Seymour Hoffman. Als senior campagnemanager straalt hij als enige nog wat rust uit en verrast het zowaar echt als blijkt dat ook hij zo z’n spelletjes speelt. Ander pluspunt is de titel, een verwijzing naar de moord op keizer Julius Ceasar, die treffend het verraderlijke complot waar de film mee eindigt verwoordt.

En eerlijk is eerlijk, anderhalf uur naar Ryan Gosling kijken is ook geen straf. Overigens zou het me niet verbazen als die over een paar jaar ook voor én achter de camera staat.