Een achterbuurtjongen speelt Bach op de ‘play me’ piano op Gare du Nord. Een directeur van het Franse conservatorium hoort hem. Hun ontmoeting mondt uit in een feelgood drama dat een kruising is tussen Intouchables (2011) qua verhaal en Ray (2004) qua charmant muzikaal talent.
Kristin Scott Thomas onderwijst enfant terrible Mathieu in piano. Ze vertelt hem dat de compositie van Sergei Rachmaninoff waar ze aan werken door Sergei is geschreven op een moment dat zijn vorige stuk geflopt was. Met deze comeback laat hij zien dat weer hoop heeft. Met het stuk dat volgt, zal hij alle records breken.
Het is niet moeilijk te raden dat ze hiermee een parallel trekt met het leven van Mathieu. Doorzichtige trucs als deze voeren de boventoon in de speelfilm van Ludovic Bernard. Maar, met een talent als Jules Benchetrit (1998) maakt die voorspelbaarheid niet uit; Jules overtuigt in de rol van Mathieu Malinski als straatschoffie en als meesterpianist.
Bovenal stimuleerde Au bout des doigts mij om met aandacht naar Rachmaninoff te luisteren. Herkenbaar?
Au bout des doigts ♥♥♥ is vanaf 1 augustus te zien in de bioscoop
Cinesalon 