De Nederlandse Breaking Bad. Bedacht door de regisseur van de hitserie Dunya & Desie. Nee, aan de promotie ligt het niet. Door het hele land teasen posters met de dubbelzinnige tekst ‘Je oogst wat je zaait’ en regisseur Dana Nechushtan is volop in de media. Misschien is Hollands Hoop wel te goed gepromoot, want mijn (te hoog gespannen?) verwachtingen maakt deze nieuwe Nederlandse televisie serie niet waar. Wel is het een bij vlagen vermakelijke slapstick met plotwendingen die je onmogelijk kunt voorzien – en dus nieuwsgierig maken naar het vervolg.
In aflevering 1 gebeurt een hoop. Hoofdpersonage Fokke (Marcel Hensema), een sullige, overspannen forensisch psychiater, wordt op non-actief gesteld op zijn werk nadat één van zijn patiënten volledig flipt. Fokke was al niet in beste doen, hij heeft gehoord dat zijn vader is overleden, een man die hem als kind heeft mishandeld en hem nu een groot huis nalaat. Machteld (Kim van Kooten), de vrouw van Fokke, is meer dan eens in beeld met een fles rode wijn binnen handbereik en heeft, heel origineel maar niet heus, een affaire met haar yogaleraar. Verder telt het gezin drie verwende millenniumkinderen, vastgeklampt aan hun mobieltjes en met een heleboel noten op hun zang. Je kunt je voorstellen wat voor soapdialogen uit deze setting voortvloeien; veel Hollands dramatischer krijg je het niet.
In de laatste minuut komt eindelijk iets nieuws in beeld: in de achtertuin van het door Fokke geërfde huis gloort een gigantische wietplantage, eigendom van zijn overleden vader. Kijk, da’s interessant. Weliswaar vergelijkbaar met Breaking Bad, ook daarin wordt een man van middelbare leeftijd een drugsimperium ingezogen, maar een nederwietvariant van deze successerie kan best de moeite waard zijn.
Helaas pindakaas leveren de dialogen tussen de personages (man heeft ruzie met vrouw, zoon heeft schurft aan de vader, dochter stookt tussen moeder en minnaar) zo’n veelheid aan non-informatie dat je als kijker niet kunt focussen op het interessantste element van het verhaal: wat doe je als je een gigantische wietplantage in je achtertuin hebt staan? Daarnaast nemen de dialogen ook de ernst uit situaties weg; zelfs als er een pistool op Fokke is gericht blijft hij een welles nietes discussietje voeren met zijn tegenspeler.
Het oeverloos doorouwehoeren van de personages terwijl zich serieuze plotwendingen voordoen leidt ertoe dat scènes eerder in de categorie slapstick dan misdaaddrama vallen. Enig voordeel: doordat de personages al kletsend alle kanten opvliegen, weet je geen moment wat hun volgende stap zal zijn en blijf je benieuwd naar een nieuwe aflevering.
Hollands Hoop is te zien op NPO 2 en NPO.nl
Cinesalon 