Vergeet Under the Skin. Dít is pas echt de film van het jaar: 20,000 Days on Earth. Deze docufilm over de Autralische artiest Nick Cave begint met een collage van levensbepalende beelden; de geboorte, juichende mensen, vuurwerk, een injectienaald, een ongeluk, Lolita, hupsende kangaroes en een Big Ben-achtige kathedraal. Nog voor Nick Cave in beeld is, hebben filmmakers Iain Forsyth en Jane Pollard het al voor elkaar dat je met open mond naar het scherm staart, gebiologeerd door de zinnenprikkelende combinatie van rock ’n roll, psychoanalyse, vriendschap en levensvisies van een iconisch artiest.
Nick Cave (1957) is 20.000 dagen op aarde als hij besluit te stoppen met mens-zijn: “At the end of the twentieth century, I ceased to be a human being.” In de film neemt hij je mee in de wereld die hij creëert in zijn teksten, een wereld vol monsters en helden; verknipte versies van hemzelf. Een wereld die zich wellicht het beste laat omschrijven als ‘transrealistisch’.
20,000 Days on Earth beslaat 24 uur uit zijn leven, opgenomen in de periode rond de opname van zijn album Push the Sky Away (2013). Nick charmeert met typische rockster anekdotes over zijn samenwerkingen met onder andere Nina Simone en Kylie Minogue.
Maar het meest boeien zijn visies op het leven; wat betekent het om te bestaan? In wat voor wereld leven we? En wie denken we wel niet dat we zijn? Zo nu en dan verbeeldt de film zijn visies, bijvoorbeeld in de collega waarmee de film begint, maar de filosofische uitspraken van deze Down Under-artiest smaken naar meer. (Fijn vooruitzicht: Nick heeft naast honderden songteksten ook een paar novelles geschreven.)
Vanzelfsprekend is er ook veel ruimte voor muziek; het schrijven van songteksten, repetities met multi-instrumentalist en maatje Warren Ellis, het instuderen van songteksten met een kinderkoor en concertzalen met hysterisch juichende fans. Stukken die je lekker over je heen moet laten komen.
Terwijl je gedachten langzaam maar niet onprettig afdwalen, kabbelt de film naar het einde. Na de aftiteling hebben staccato gitaarnoten en ijle kinderstemmetjes zich in je hoofd vastgenesteld. Push the Sky Away staat voorlopig op repeat.
20,000 Days on Earth draait vanaf 30 oktober in de bioscoop
Cinesalon 