Om een of andere reden denken de meeste mensen dat ANNE een musical is. Misschien omdat het stuk geproduceerd is door Robin de Levita, die ook de musical Soldaat van Oranje produceerde. Omdat het stuk geroemd wordt op websites als musical.nl en musicaljournaal.nl. Of omdat er hysterisch veel aan marketing is gedaan (denk aan ANNE arrangementen, merchandise een pop-up store op het Museumplein). Hoe dan ook, ik heb de voorstelling gezien en kan je vertellen dat het een bijzonder indrukwekkend THEATERstuk is. Geen overdreven ingestudeerd dansje gezien!
Het levensverhaal van Anne Frank is je ongetwijfeld bekend. (Zo niet: Annelies Marie Frank werd op 12 juni 1929 geboren in Frankfurt. Ze groeide op in Amsterdam. Toen ze dertien werd, kreeg ze een dagboek cadeau van haar vader. Niet veel later brak WO II uit en moest het hele gezin onderduiken. In het Achterhuis aan de Prinsengracht schreef Anne twee jaar lang in haar dagboek. In augustus 1944 wordt het onderduikadres ontdekt en komt het gezin in concentratiekampen terecht. Anne sterft in maart 1945 in Bergen-Belsen. Haar vader overleefde het kamp en zorgde ervoor dat haar dagboek werd gepubliceerd).
De theaterversie doet recht aan dit verhaal en weet er bovendien een mooie artistieke dimensie aan toe te voegen.
Theu Boermans, artistiek leider, kiest voor een fantasievolle raamvertelling: het stuk opent met de stemmen van Anne en haar zus Margot. Ze zitten in een concentratiekamp in Bergen-Belsen, zijn ernstig ziek (hoogstwaarschijnlijk door vlektyfus) en uiten flarden uit hun koortsdromen. Anne droomt van Parijs en met die droom opent de voorstelling. Het is wat flauw om in clichés te spreken, maar de Parijse bistro waar Anne de uitgever van haar dagboek ontmoet en hem haar levensverhaal vertelt, is echt en lust voor het oog.
Ook de overige decors, een ronddraaiend achterhuis en een adembenemend slotbeeld, verrassen voortdurend. Dankzij decorontwerper Bernhard Hammer voelt het even alsof je deel uitmaakt van het korte maar krachtige leven van Anne Frank.
Een beleving waar ook de acteurs aan bijdragen. Rosa da Silva, die de rol van Anne vertolkt, dwarrelt over het toneel, vol van haar ambities als schrijfster in spe, te ongedurig om naar het ‘gezeur’ van de volwassenen te luisteren en bovenal zo levenslustig dat het je extra raakt dat Anne Frank maar zo kort heeft mogen leven.
Spel en scenografie dringen diep tot je door, ik zou het haast de ‘ultieme theatrale beleving’ willen noemen maar ben bang dat je dan niet meer gaat – en ja, ANNE moet je zeker zien.
ANNE, gezien op 5 december 2014, is te zien in het speciaal daarvoor gebouwde Theater Amsterdam.
Cinesalon 