Regisseur Shariff Korver: Ambitie is voor mij essentieel

Shariff: “Mijn eerste project sinds mijn afstuderen in 2011 was Infiltrant. Zo’n grote speelfilm voelde als opnieuw de Filmacademie doen. Een speelfilm is een afstudeerfilm x100 . Er ligt zoveel druk op je schouders, het is je eerste film, je wilt aan de wereld laten zien wat je kan maar gaandeweg ga je ook beseffen dat je een heleboel nog niet kan. En het is niet zo dat je het allemaal geleerd hebt na één film. Nu ben ik vijf afleveringen voor een televisieserie aan het maken en ook dat is weer veel leren.”

Wat is op dit moment je grootste uitdaging? 
“Het tempo van televisie maken ligt nog hoger dan dat van een speelfilm. Je komt in situaties terecht waarin er weinig tijd is maar je kan geen genoegen nemen met een middelmatige scène. Het is de kunst om in korte tijd met een oplossing te komen om iets goeds te realiseren – en dat is kicken. Daarbij is het een uitdaging om een succesvolle serie voort te zetten, om de stijl vast te houden en dat wat werkt werkend te houden. Penoza trekt meer dan een miljoen kijkers, daar komt verantwoordelijkheid bij kijken. Het niveau hoog houden, zie ik als een persoonlijke uitdaging.”

Doelen persoonlijk maken. Help dat?
“Het leerproces van een filmmaker houdt nooit op. Naast het streven naar perfectie in je werk is het belangrijk dat je ambieert om beter en beter te worden. Als je continu op zoek gaat naar verbetering, heb je haalbare doelen die gaan over je eigen ontwikkeling en niet over het maken van een “meesterwerk”. De kans dat een film je beoogde meesterwerk wordt is klein, er bestaat het gevaar dat je in een depressie raakt en vindt dat je tekort schiet. Is het je doel om te leren, dan kan je zelfs aan een mislukte film een positief gevoel overhouden, en weer een stap dichter bij de plek waar je uiteindelijk terecht wilt komen uitkomen.”

Klinkt toch best lastig…
“Dat is heel moeilijk, film is een medium voor een publiek, het wordt gerecenseerd, mensen hebben een mening het is onmogelijk om die uit te schakelen. Een regisseur zou liegen als hij zou zeggen niet gevoelig te zijn voor hoe de film ontvangen wordt, je maakt de film uiteindelijk voor een publiek. Als de film mislukt dan is het meer dan normaal dat je teleurstelling ervaart maar als je jezelf óók leerdoelen hebt gegeven en je die wél hebt gehaald, dan kun je in ieder geval iets positiefs uit het proces halen.”

Hoe ga je precies te werk?
“Om te beginnen ben ik zeer ambitieus en competitief. Ik zoek altijd uitdagingen op. De onderwerpen waar ik films over maak, vereisen altijd een groot onderzoekstraject waarin ik in een voor mij onbekende wereld moet duiken die me fascineert. Geduld is daarin een sleutelwoord.”

“Ik ben bezig met een nieuwe film over jonge Nederlandse soldaten die naar Afghanistan gaan. Daar ben ik al sinds mijn afstuderen voor aan het researchen. Eerst drie jaar alleen en na het draaien van Infiltrant heb ik een producent benaderd en via de Filmacademie een stagiair scenarist. Daarmee heb ik nog eens zes maanden onderzoek gedaan, onder andere door verschillende soldaten te interviewen. Toen hebben we een schrijver benaderd, Jolein Laarman, en ook met haar heb ik nog veel tijd gespendeerd aan het researchen, voor dat er een woord werd geschreven.”

“Middelmaat ligt op de loer, de enige manier om dat te overstijgen is heel veel tijd investeren in je project en geen genoegen te nemen met een eerste, tweede of derde idee. Mettertijd zul je leren dat je jezelf keer op keer verbaast door op het moment dat je denkt ‘BAM, dit is het’ iets of iemand tegen te komen die iets tegen je zegt waardoor alles verandert, en waardoor het project nog beter is geworden. Het wonder geschiedt als je blijft zoeken, ook al weet je niet eens waarnaar je op zoek bent. Die ambitie is voor mij essentieel om de kwaliteit te bereiken die ik wil bereiken met de films die ik maak.”

Penoza seizoen 4 is dit najaar op televisie te zien.

Dit interview is ook op de website van de Filmacademie gepubliceerd