Kunstenaar en regisseur Massimo Furlan opent Un Jour, in de rol van spreekstalmeester, met twee überflauwe goocheltrucjes. Het publiek antwoordt met lauw applaus. Dan vertelt hij over de dood, het thema van de voorstelling. De Zwitserse theatermaker die zijn sporen vooral verdiende met beeldend theater bewijst daarmee dat hij ook met tekst indringend uit de voeten kan.
Furlan vertelt hoe onze relatie met de dood is veranderd; een paar eeuwen geleden vormde een kerkhof min of meer het centrum van een dorp, nu bergen we overledenen het liefst buiten ons zicht, begraafplaatsen liggen aan de uiteinden van de grote stad, as wordt uitgestort over zee.
De beschrijving had prima het begin van een dialoog kunnen zijn, maar Furlan kiest voor een krachtiger oplossing: begeleid door een minimalistisch, donker klinkende soundscape draperen de acteurs zich in surrealistische poses op het toneel. Het zijn krachtige poses die uitdrukking geven aan sterfelijkheid of, optimistischer bekeken, de kracht om boven je lichaam uit te treden.
Actrice Sun Hye-Hur wordt langzaam langer than life in een fascinerende, witte jurk die zo wijd uitstaat dat hij het hele speelvlak van Theater Frascati omvat. Haar boven-zichzelf-uitstijgen duurt lang, wat in ieder geval ruimschoots de tijd geeft om de woorden uit de vorige scène op je in te laten werken. Prikkelender is Anne Delahaye die liggend op een schommel hangt (haar doodskist?) terwijl achter haar een silhouet van haar gestalte op een videoscherm te zien is. Heel geleidelijk gaat het silhouet zich bewegen, in tegenstelling tot de doodstil liggende Anne, wat een intrigerend schouwspel oplevert.
Net als de sfeer wel erg spiritueel verantwoord wordt, trekt Furlan je bij de les met razendsnel gemonteerde filmbeelden (van ziektes? de dood?). De soundscape bonkt voort. Te hard om te negeren, te eentonig om een melodie in te herkennen. Een rotgeluid, eigenlijk, maar met een belangrijke functie: door de indringendheid van de muziek blijf je geconcentreerd kijken naar de macabere, caleidoscopisch geënsceneerde tableaus die Furlan en zijn crew je voorschotelen.
Un jour duurt ongeveer een uur. Precies lang genoeg om onder je huid te kruipen.
Gezien in Theater Frascati op 18 juni tijdens het Holland Festival
Cinesalon 
Één reactie