Als je de harde waarheden niet wilt kennen, kun je Perfetti sconosciuti (Perfect strangers) beter overslaan. Sweet little lies, die ene app-conversatie met je ex die niks weliswaar niks voorstelt maar ja, hé, het blijft toch je ex… Of die keer dat je met je vader regelde hoe laat je thuis moest zijn, omdat je wist dat je er met je moeder hysterische ruzie over zou krijgen.
Filmmaker Paolo Genevose legt situaties als deze onverbiddelijk bloot in een ‘Who’s afraid of Virginia Woolf’-achtige dramafilm.
Er is een maansverduistering op komst. Lele (Valerio Mastandrea) maakt zich al ‘I will surive’ neuriënd klaar voor een etentje om de verduistering bij vrienden te bekijken. Met de badkamerdeur op slot checkt hij nog een laatste keer zijn telefoon. Carlotta (Anna Foglietta), zijn vrouw, giet nog snel een teug wijn naar binnen terwijl ze de zelfgemaakte tiramisu uit de koelkast pakt. Dan stapt het stel in de auto, Carlotta achter het stuur.
Aan tafel verzint psychotherapeut Eva (Kasia Smutniak), vrouw des huizes, dat iedereen zijn telefoon op tafel legt en dat elke oproep die binnenkomt, openlijk wordt beantwoord.
Ze hebben toch geen geheimen voor elkaar?
Bij elk appje houd je je adem in, want uiteraard heeft iedereen wél wat te verbergen. Zoals schrijver Gabriel García Márquez al eens zei:
We all have a public life, a private life and a secret life
De acteurs zijn soepel op elkaar ingespeeld, een behoorlijk intense cocktail van ingetogen achterdocht, Italiaanse opvliegendheid en elke emotie die daartussenin zit, vliegt over tafel. De camera kan het haast niet bijhouden, hier en daar is het beeld onscherp, maar het scenario (een coproductie van maar liefst vijf scenaristen) blijft genadeloos goed.
Ook tussen de menugangen dendert het drama voort. Ontroerend mooi is de dialoog in de keuken tussen Eva en haar man, plastisch chirurg Rocco (Marco Giallini), als net aan het licht is gekomen dat zij een borstvergroting gepland heeft bij een andere arts en hij al een half jaar een therapeut bezoekt. Openlijk overwogen ze al een tijd om uit elkaar te gaan, in het geniep deden beiden pogingen om dichterbij de ander te komen. Ironie is duidelijk een sleutelwoord in Perfetti sconosciuti.
Geen soap is opgewassen tegen het drama dat je in deze film voor je kiezen krijgt maar neem het voor lief, want deze emotionele rollercoaster van Paolo Sconosciuti zit verdomd goed in elkaar. En aan tafel kun je je telefoon voortaan toch lekker in je zak laten zitten?
Cinesalon 
Één reactie