Ziekenhuizen, verlaten landhuizen en kuuroorden. Van die locaties waar je geïsoleerd van de buitenwereld verblijft. Waarmee je, al dan niet gedwongen, het signaal afgeeft dat je even niet beschikbaar bent, tijdelijk niet meedoet met de dagelijkse sleur. Dat soort locaties doen het altijd goed in thriller- en horrorfilms; hoe minder contact, hoe minder kansen om te vluchten.
Gore Verbinski, die met The Ring (2002) zijn sporen in het horrorgenre verdiende, regisseerde A Cure for Wellness. De film speelt zich af in een afgelegen hospitaal/wellnesscentrum, voldoet aan alle spelregels voor horrorthrillers en is – hoewel heel erg volgens het boekje bedacht – een prachtig geënsceneerde horrorthriller.
Lockhart (Dane DeHaan) wordt voor zijn werk, een stressvolle positie in de financiële sector, naar Zwitserland gestuurd de collega die daar in een kuuroord verblijft persoonlijk mee terug te nemen naar de bedrijfshectiek in New York. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot, en draagt ook Lockhart daags na aankomst de elegante witte outfit waar alle kuuroordcliënten in rondlopen.
De reis naar het oord, een kasteel in de Zwitserse Alpen dat niet zou misstaan in een Lord of the Rings of sprookjesfilm, wordt fenomenaal in beeld gebracht. Weerspiegelingen, in treinruiten, autospiegels of waterbassins spatten hyperrealistisch van het scherm. Haast té mooi, A Cure for Wellenss is bepaald niet vrij van effectbejag. En hoewel die overstyling tot op zekere hoogte best past in het ‘wellness-plaatje’, is het enigszins lachwekkend om te zien dat ook de verlopen types in de plaatselijke kroeg eruit zien alsof ze elk moment de catwalk op kunnen lopen.
Lockhart bezocht de kroeg met Hannah (Mia Goth), die al sinds haar geboorte in het kuuroord verblijft en de protege lijkt van dr. Volmer (Jason Isaacs), dienstdoend opperhoofd van het oord. De onwil zijn collega om het oord te verlaten, en de verslechterende medische condities van de gasten, maken Lockhart wantrouwig. In de kroeg zoekt hij een arts voor een second opinion, maar de invloed van dr. Volmer reikt verder dan gedacht.
A Cure for Wellness duurt 2,5 uur maar dat merk je (bijna) niet. Uit elk shot spreekt liefde voor detail en dialogen (het scenario is van schrijver/producent Justin Haythe) worden rustig gevoerd. Daardoor kun je als kijker kalmpjes meedeinen met het (voorspelbare) verhaal. Hoewel ‘kalm’… het wantrouwen van Lockhart is gegrond en een permanente dreiging hangt onheilspellend in de lucht… Zomaar een glas water aannemen in een wellnesscentre is er na het zien van A Cure for Wellness niet bij.
Cinesalon 