Bloederige rellen domineren het straatbeeld van Caïro in januari 2011. Binnen is het ook niet veilig…
Niet in het Nile Hilton althans waar de jonge zangeres Lalena dood wordt aangetroffen. Inspecteur Nourdin Mostafa bijt zich vast in de zaak in dit inktzwarte moorddrama van Tarik Saleh.
Thuis klungelt Nourdin Mostafa met een kapotte televisie en een handdouche die zijn beste tijd heeft gehad. Ook het Peugeotje waar hij in rijdt, is toe aan vervanging. De veelzijdige Zweeds-Libanese acteur Fares Fares, vorig jaar onder andere te zien in Rogue One, zet Nourdin boeiend neer als een niet zomaar te doorgronden karakter. Kansen om aan extra geld te komen, laat hij niet schieten: het geld dat hij in de hotelkamer van de overleden zangeres Lalena vindt, steekt hij in zijn zak terwijl zijn collega belt voor roomservice; verse mango en een moordonderzoek gaan hier hand in hand.
Alles is te koop, benadrukt Tarik Saleh eens te meer in The Nile Hilton Incident. En wie niet het juiste bedrag of de juiste connecties kan ophoesten, betaalt met zijn of haar leven; Lalena is niet de enige die de slotscène niet haalt.
Hoewel hoofdpersonage Nourdin niet wars is van corruptie, raakt de dood van de zangeres een gevoelige snaar en gaat hij, ook als het onderzoek door zijn oom/leidinggevende Kammal Mostafa wordt afgesloten, op zoek naar schoonmaakster Salwa (Mari Malek), kroongetuige in de zaak, en naar de negatieven van een compromitterende fotoshoot met Lalena en de invloedrijke vastgoedontwikkelaar Hatem Shafiq.
De beelden in The Nile Hiton Incident hebben de look van polaroid foto’s. De korrelige shots passen goed bij de schimmige zaak. Er zijn meer stijleffecten die de aandacht trekken in The Nile Hiton Incident: soundscapes om de dreiging die in de lucht hangt te benadrukken, worden nadrukkelijk ingezet en in de enige romantische scène die er is, zien we Nourdin en zijn date door de straten van Caïro lopen alsof ze in een Woody Allen-film zijn beland.
In The Nile Hilton Incident voegt Tarik Saleh, een Zweedse filmmaker met Egyptische roots, kwistig ‘arthouse-effecten’ toe aan zijn Scandinavische thriller-scenario. Een fascinerende combi die echter niet verdoezelt dat de ontknoping scherper had gemogen, zeker gezien die plaatsvindt op de beruchte alles-op-zijn-kop-zettende 25 januari.
Cinesalon 