Trek een paar klassieke Hollandse clichés uit de kast; tulpen, overzeese handel, Hollandse meesters… Mix ze met een verboden romance et voilà, Tulip Fever is geboren.
Een prachtig belicht maar naar het einde toe ook behoorlijk ‘gehaaste’ boekverfilming, gebaseerd op de gelijknamige roman van Deborah Moggach.
*pas op voor mogelijke spoilers
Tulip Fever is niet het eerste boek van de Britse Deborah Moggach dat het witte doek haalde: in 2011 verscheen The Best Exotic Marigold Hotel, naar haar roman These Foolish Things.
Director of Photography Eigil Byrld (Becoming Jane) brengt het Amsterdam uit de zeventiende eeuw in de filmversie van Tulip Fever prachtig belicht tot leven. Het filmen gebeurde vooral in de UK; onder andere in het in Kent gelegen Cobham Hall. Maar als je het donkere water van de Amsterdamse grachten ziet, en de zachte staalblauw gekleurde luchten doorklieft met felroze strepen, is het net alsof je een tot leven gekomen Oudhollands schilderij bekijkt.
In dit ‘schilderij’ volgen we Cornelis Sandvoort (Christoph Waltz), een koopman, rijk geworden met de import van peperkorrels. Cornelis hertrouwt met de bloedmooie Sophia, afkomstig uit een klooster/weeshuis gerund door een kloeke moeder-overste (Judi Dench). Cornelis is gebrand op een erfgenaam, maar hoewel ze avond na avond het bed delen, blijft Sophia’s buik plat.
Het verhaal komt in een haast kluchtige stroomversnelling terecht als Sophia wordt geportretteerd door de veelbelovende schilder Jan van Loos, aantrekkelijk en een stuk jonger dan Cornelis. Ook Maria, het dienstmeisje van Sophia, en de brutale Annetje uit de taveerne, vertolkt door topmodel Cara Delevingne, raken betrokken bij de turbulente gevolgen van deze ontmoeting. Rennen over de levendige zeventiende-eeuwse Amsterdamse grachten is geen uitzondering in Tulip Fever. Sophia verzint een list om Cornelis om de tuin te leiden, een list waar op den duur meer personages bij betrokken zijn dan het script, mede geschreven door Tom Stoppard (Shakespeare in Love), ten goede komt.
Een andere tegenvaller is dat je geen vonken voelt tussen Sophia en Jan. Alicia Vikander, die de rol van Sophia speelt, zet Sophia neer als een onderdanige en tegelijk zelfbewuste vrouw. Ze trilt als een rietje als ze voor het eerst bij Jan aanklopt, maar geeft zich met hetzelfde gemak moeiteloos aan hem over. Ontwikkelingen die op papier soepeler uit de verf komen dan op het witte doek, maar Alicia Vikander, die voor haar rol in The Danish Girl (2015) een Oscar in de wacht sleepte, draait er haar hand niet voor om. Dane DeHaan (A Cure for Wellness) voegt daar met een eenzijdige vertolking van de rol van Jan alleen niks aan toe. Christoph Waltz (Big Eyes) zet zijn personage interessanter neer, het blijft tot het laatste moment intrigeren of Cornelis sluw, getikt of ontroerend sentimenteel is.
Stuk voor stuk raken ze verstrikt in de illegale handel in tulpenbollen, die in de Gouden Eeuw hoogtij voerde in Amsterdam. Doorgaans kabbelen kostuumdrama’s toe naar een aangename bruiloft, maar de door Justin Chadwicks (The Other Boleyn Girl) geregisseerde film Tulip Fever mondt, de gepassioneerde romances ten spijt, eerder uit in een gehaaste klucht. Wel eentje waarin Alicia Vikander, Christoph Waltz en director of photography Eigil Byrld zich van hun beste kant laten zien.
Cinesalon 