Een bril met donkere glazen, een hand-heldcamera en een bijna twintig jaar jongere vriendin. Onmiskenbaar Jean-Luc Godard in zijn meest rebelse fase.
In Le Redoutable geeft filmmaker Michel Hazanavicious (The Artist) treffend weer hoe Godard eind jaren zestig in een door studentenopstanden getekend Parijs tegen alles, iedereen en zichzelf aanschopt. En en passent cultklassieker La chinoise maakt.
Lees onder de trailer verder over biopic Le Redoutable (2017), gebaseerd op de biografie Un an après van Godards ex-vrouw Anne Wiazemsky, en Vivre sa vie (1962), een keerpunt in zijn film-oeuvre.
De in 1930 geboren cineast Jean-Luc Godard verrast al meer dan zestig jaar met films die vernieuwen (À bout de souffle, de eerste Nouvelle Vague-film), vermaken (Le Mépris met Birgitte Bardos) en tegen de gevestigde orde ageren (Le chinoise uit 1967). Rond de maakperiode van deze laatstgenoemde film centreert Michel Hazanavicious (The Artist) Le Redoutable, waarin de negentienjarige Anne (Stacy Martin) vertelt over het ontstaan en kapotgaan van haar liefde voor Godard.
Stacy Martin zette zichzelf in een klap op de kaart in arthouseland door te debuteren als de nymfomane Joe, in Lars von Triers Nymphomaniac I & II (2013). Ook in Le Redoutable komt haar talent om zich kwetsbaar, maar zonder verlies van eigenwaarde, op te stellen weer picture perfect van pas: Anne Wiazemsky is dolverliefd op haar Godard. Ze speelt in zijn nieuwste film La chinoise, zit vooraan bij zijn lezingen en houdt ook van hem als zijn beste vrienden zich van hem afkeren. Maar als zijn nukken haar internationale doorbraak in de weg staan, stevent het stel af op een (onvermijdelijke) breuk.
Met Stacy Martin en Louis Garrel, die de rol van Godard speelt, heeft Michel Hazanavicious twee voortreffelijke hoofdrolspelers tot zijn beschikking. Maar wat Le Redoutable vooral gaaf maakt, zijn de verwijzingen naar de filmstijl van Godard. Het gebruik van de handheld camera. De hoekige close-ups van Anne, duidelijk geïnspireerd op de manier waarop Godard actrice Anna Karina filmde in Vivre sa vie. Markante slogans ‘de dood van Godard’ die de film, wederom net als Vivre sa vie, in verschillende hoofdstukken verdelen. Sowieso is het de moeite waard om Vivre sa vie, of een andere in de jaren zestig gemaakte Godard, vlak voor of na Le Redoutable te kijken en de (post) Nouvelle Vague-sfeer in je op te nemen.
Hoewel enfant terrible Godard voor veel drama zorgt, zit Le Redoutable ook vol humor. Godard, die bekendstaat om zijn onhandigheid, trapt een keer of drie zijn iconische donkere brillenglazen kapot en weet daarnaast zijn discussiemomenten vermakelijk te timen. Wanneer hij met vijf vrienden in een te kleine de auto zit te schreeuwen, bijvoorbeeld, of als hij in een lezing die hij geeft ruzie krijgt met het publiek omdat hij zijn eigen films bekritiseert. Leuk tot het moment dat Hazanavicious/Garrel doorschieten in het neerzetten van Godard als een type. Met de naaktscène waarin Godard met zijn vrouw het wel/niet functioneel zijn van naakt-zijn in een film bespreekt, verven de makers wel heel dik rood op rood.
Met Le Redoutable, vernoemd naar de beroemde Franse duikboot, presenteert Michel Hazanavicious een treffend portret van de zichzelf constant opnieuw uitvindende cineast. Ogenschijnlijk, want wat Jean-Luc Godard van deze biopic vindt, is onbekend.
Le Redoutable ★★★ is vanaf 18 januari in de bioscoop te zien. Rond deze datum vertoont filmtheater EYE vijf films van Godard, waaronder La chinoise en Vivre sa vie.
Cinesalon 