‘Het lijkt wel een nachthemd,’ giechelt Mariam. Of het aan de outfit ligt, laat filmmaker Kaouther Ben Hania in het midden. Maar hoe ongelijk het soms verdeeld is in de wereld, wordt pijnlijk duidelijk in Beauty and the Dogs.
Vlak voor het feest begon, scheurde Mariams jurk. Een vriendin glipt het toilet binnen om haar een andere te geven, een nauwsluitend exemplaar van blauw satijn dat inderdaad wel wat weg heeft van een nachtjurkje.
Mariam wordt vertolkt door Mariam Al Ferjani. Deze sympathieke Tunesische actrice wint in het eerste shot je hart en doet je meeleven met de afgrijselijke vernederingen die de 21-jarige Mariam doormaakt als haar feestavond een wrede wending neemt.
Terug in de zaal, trekt Mariam de aandacht van Youssef (Ghanem Zrelli). Hij neemt haar mee naar buiten. Het volgende dat we zien, is een hyperventilerende Mariam. Niet alleen is haar iets overkomen, ook haar pogingen om aangifte te doen zijn nachtmerrie-waardig.
Beauty and the Dogs is een pijnlijk portret over corrupte autoriteiten. In negen scènes, waarvan elke scène in één lange take is gefilmd, maakt debuterend actrice Mariam Al Ferjani de walk of shame die ze in nachtelijk Tunis doorloopt invoelbaar. Nog altijd in het blauwe jurkje, niet meer met een lach maar met een gezicht vol lipstick vegen en uitgelopen mascara. De lokale politie, de dokters, de conciërge, haar vader, geen man in Mariams buurt is te vertrouwen.
Ze had een feestnacht kunnen hebben, misschien was er een ruzietje ontstaan, desnoods had ze een bad trip beleefd aan wat clandestien binnengesmokkelde hasj maar de met corruptie doordrenkte horror die Miriam voor haar kiezen krijgt – en gebaseerd is op waargebeurde feiten, stemt verdrietig.
In het overbrengen van emoties is Kaouther Ben Hania geslaagd, filmisch is deze speelfilm van de Tunesische documentairemaakster nog niet volmaakt. Om spanning op te bouwen wordt de rol van Youssef mysterieuzer neergezet dan nodig is. Ook is het net of Miriam, die als organisator van het feest best wat in haar mars lijkt te hebben, confrontaties soms expres opzoekt, om nog meer pijnlijke dialogen tussen haar en de lokale autoriteiten te kunnen filmen. Waarom rent ze niet gewoon weg? Waarom verstopt ze zich niet tot het licht wordt en ze haar internaat binnen kan glippen?
Dit soort rafelrandjes in het script nemen niet weg dat Beauty and the Dogs een verhaal is dat verteld moest worden. En dat zowel Kaouther Ben Hania als Mariam Al Ferjani vrouwen zijn om in de gaten te houden.
Beauty and the Dogs (Aala Kaf Ifrit) ★★★ is vanaf 24 maart te zien op het Movies that Matter festival. Vanaf 19 april draait de film in de bioscoop.
Cinesalon 