‘s Nachts kan alles, zeker in cinema. Doorzakken met Salvador Dalí en de Fitzgeralds’ in een Parijs’ café, terwijl je overdag braafjes de verplichte bezienswaardigheden aftikt met je schoonfamilie from hell, bijvoorbeeld.
Bert Scholiers moet Midnight in Paris (2011) hebben gezien. Met Charlie en Hannah gaan uit debuteert de Vlaamse scenarist als regisseur. Anders dan Smoorverliefd en Sprakeloos is dit geen alledaags (komisch) drama maar een gewaagde surrealistische trip.
Met een fles ‘goedkope nachtwinkelwijn’ stappen Hannah (Daphne Wellens) en Charlie (Evelien Bosmans) binnen bij hun vrienden in Antwerpen voor een nacht vol verrassingen – waar ze zelf overigens niet echt van onder de indruk lijken.
Beide dames, afgestudeerd en bezig met een doctoraat danwel bedenken ‘wat te doen in het leven’, kunnen behoorlijk zeveren. Er komt geen einde aan de hoeveelheid anekdotes over (gestoorde) exen, stekelvarken-tattoos en irreële angsten.
Net als je denkt niet meer op te kunnen houden met rollen met je ogen, nemen ze een snoepje en verandert de setting in een surreëel tafereel waarin ze a) nog steeds doorzeveren maar b) kennismaken met de Fitzgeralds (daar zijn ze weer), de muze van Dante Alighieri en Catharina de Grote. Voor elke scène treedt een andere cinematografische truc in werking: Charlie en Hannah gaan uit is gefilmd in zwartwit maar als Charlie (en Fons) een kasteel als dat van Doornroosje betreden, worden er rood- en blauwtinten gebruikt. Tijdens de trip van Hannah (en Vincent) naar het zwarte gat zien we een stomme film; hun teksten worden niet uitgesproken maar in het beeld geprojecteerd.
Charlie en Hannah gaan uit is als een caleidoscoop vol filmgenres. Vondsten waarmee Bert Scholiers je compleet weet te verrassen. En hadden de dames onderwijl iets minder of juist diepgaandere gesprekken gevoerd, dan was het wérkelijk een ‘nacht om nooit te vergeten’ geweest.
Charlie en Hannah gaan uit ★★★★ is vanaf 14 juni te zien in de bioscoop
Cinesalon 