Ik heb negenenvijftig verjaardagen gehad. ik wil graag iets anders proberen
Voor haar zestigste verjaardag koopt Lara alle niet verkochte kaarten voor het pianorecital van haar zoon en geeft ze aan haar vrienden. Of beter gezegd: aan oude bekenden, en met wisselend succes.
Eerder deze zomer volgde je vioollerares Anna (Nina Hoss), in een vergelijkbaar muziekdrama van Duitse bodem. Vandaag is het aan birthday girl Lara om haar trots los te laten.
Lara is een speelfilm van de in Duitsland geliefde jonge maker Ole Gerster (Oh Boy, 2012). Het format, aftellen naar het moment van de verjaardag/bruiloft/wedstrijd/première, zoals dat in vele Alles is Liefde-achtige films gebeurt, houdt vaart in de film: Lara is jarig en diezelfde avond speelt haar zoon Viktor zijn eerste eigen pianorecital.
De kennissen aan wie ze de kaarten uitdeelt, zijn elk op hun eigen manier verrast. Een oud-collega onthult dat men Lara in het team heeft gehaat, haar moeder wimpelt de uitnodiging af.
De belangrijkste dialoog is die tussen Lara en haar zoon Viktor, gespeeld door Tom Schilling (The Same Sky, Werk Ohne Autor). Hij is bij zijn oma gaan wonen omdat hij Lara’s kritiek niet meer trok maar snakt tegelijkertijd naar haar mening. En Lara (Corinna Harfouch), tsja, die probeert haar leven weliswaar een sociale draai te geven, maar of zoiets in een dag lukt..?
De concertzaal opent haar deuren, de snaarinstrumenten worden gestemd. Lara heeft nog net haar te korte en te dure, nieuwe jurk verruild voor haar vertrouwde outfit en neemt plaats naast een stel onbekenden die ze haar laatste kaarten gaf.
Zestig is een prachtleeftijd voor een avond met nieuwe en herwonnen vrienden.
Lara ★★★ is vanaf 1 oktober te zien in de bioscoop
Cinesalon 