In Mr Holmes van regisseur Bill Condon is Sherlock Holmes geen kwieke speurneus maar een hoogbejaarde man. Hij heeft het hectische Londen verlaten voor een boerderij waar hij op scherpzinnig analytische wijze terugblikt op zijn carrière, terwijl hij tegelijkertijd geplaagd wordt door vergeetachtigheid. Die paradox in zijn karakter zie je ook terug in het verhaal van de film, dat helaas veel ongeloofwaardige plotwendingen bevat.
Sherlock, een verrassende rol van Ian ‘Lord of the Rings’ McKellen, is terug van een reis naar Japan, waar hij een speciaal plantje heeft meegenomen dat dementie tegen moet gaan. Later blijkt dat hij de reis heeft gemaakt om de zoon van een oud-cliënt te bezoeken.
Deze man ontvangt hem hartelijk, neemt hem mee naar een gebied waar het plantje groeit (terwijl Sherlock hem voor zover bekend juist niet had geïnformeerd over zijn vergeetachtigheid) en bekent bij het afscheid dat hij Sherlock kwalijk neemt dat deze hem zijn vader in Londen heeft afgeraden terug te keren naar Japan.
Verwarrend, want waarom biedt iemand die wrok koestert een hartelijke ontvangst? Waarom houdt Sherlock zijn dementie geheim (hij noteert de naam van de man stiekem op de zoom van zijn overhemd om deze niet te vergeten) maar gaan ze wel samen op zoek naar een plantje om dit euvel tegen te gaan?
Zo zitten er meer verwarrende hiaten in de plot van Mr Holmes, die is gebaseerd op een novelle van Mitch Cullin en voor film bewerkt door Jeffrey Hatcher (The Duchess, Stage Beauty, Casanova).
Pluspunten: de verschillende locaties (Londen, het Engelse platteland en Japan) worden mooi, en dikwijls sprookjesachtig, in beeld gebracht en titelrolvertolker Ian McKellen krijgt aangenaam de ruimte om zijn rol neer te zetten.
Cinesalon 
Één reactie