Er is geen buurt die zulke sterke herinneringen oproept, als die waar je geboren bent. Met het speelpleintje waar je voor het eerst van de glijbaan roetsjte, het bakkertje met de lekkerste zoete broodjes, en de onverstoorbaar beierende, middeleeuwse klokkentoren.
Stel je voor dat je jouw eerste stapjes door die buurt herbeleefd in je hoofd maar niet weet waar de buurt zich bevindt. Het overkwam Saroo Brierley (1981). Brierley tekende zijn levensverhaal op in het boek A Long Way Home, Garth Davis (Top of the Lake) regisseerde de verfilming en Lion is het ontroerende, maar filmisch gezien minder geweldige, resultaat.
*pas op voor mogelijke spoilers
In een notendop: Guddu, de oudere broer van Saroo, gaat ’s avonds op pad om werk te zoeken, Saroo mag na enig aandringen met zijn broer mee, maar valt als snel in slaap in een stilstaande trein. De paniek van het jochie, waarmee de achtjarige Sunny Pawar laat zien op acteergebied heel wat in zijn mars te hebben, levert één van de meest intense scène van de film op. En de paniek is volkomen terecht: de trein stopt pas in Calcutta, 1600 kilometer van huis.
Er mankeert gelukkig niks aan de survivalinstincten van Saroo; hij leeft al twee maanden op straat voor hij in een weeshuis terecht komt, met vork en mes leert eten, en geadopteerd wordt door een Australisch stel. In Tasmanië ontwikkelt hij zich tot innemende surfdude met ambities in het bedrijfsleven. Zijn studie Hotelmanagement in Melbourne brengt hem in contact met allerlei internationale medestudenten, en daar wringt het hij zich over zijn afkomst niet veel meer herinnert dan jalebi’s (Indiase zoetigheid). Zozeer dat hij zich terugtrekt met zijn laptop en ontelbare uurtjes het pas gelanceerde Google Earth uitpluist, op zoek naar zijn geboortedorp.
Het zal niet verrassen dat Dev Patel gecast is om de volwassen versie van Saroo te spelen. Patel, die in 2008 doorbrak met Slumdog Millionaire, heeft zich voor de gelegenheid een niet onverdienstelijk Australisch accent aangemeten. Buiten dat is de acteur, die in recentere films als The Man Who Knew Infinity bewees meester te zijn in de combinatie van naïeve dromerigheid en vastberadenheid, ook hier de aangewezen persoon om de naar zijn roots zoekende Saroo te vertolken.
Saroo is een lieve jongen, en hoewel hij zich in zijn zoektocht onuitstaanbaar opstelt, heeft hij genoeg credits opgebouwd bij de vrouwen om hem heen, zoals zijn vriendinnetje Lucy (Rooney Mara) en adoptiemoeder Sue (Nicole Kidman). Jammer is dat dialogen tussen hen niet uit de verf komen, de verfilming blijft hangen in het navertellen van Brierley’s levensverhaal. Lion kijk je, kortom, puur om de charismatische Saroo, zowel de jeugdige als de volwassen versie, te zien.
Cinesalon 