Ben Affleck is zo’n acteur waarvan je weet dat je ‘m in minstens tien films hebt gezien, maar altijd even moet nadenken welke. Niet slecht, niet goed, gewoon niet speciaal. Met een goede tegenspeler (Rosamund Pike, Gone Girl) of een film met een sterk scenario (opnieuw: Gone Girl), is dat niet zo’n probleem maar als je de baas van een bende speelt in een pretentieus, maar niet zo best geschreven, historisch actiedrama, wordt het een lastig verhaal. Live by Night waarin Ben Affleck regie, scenario, productie en de hoofdrol voor zijn rekening nam, is zo’n tegenvaller.
Live by Night is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Dennis Lehane. Niet de minste, Lehane schreef onder andere Shutter Island (later verfilmd) en een aantal afleveringen van The Wire en Boardwalk Empire. Affleck is sowieso fan, in 2007 verfilmde hij Lehanes Gone Baby Gone al.
Waar hij in Live by Night vooral de mist ingaat, is het gebrek aan keuzes. Het lijkt wel alsof álle personages uit het boek ook hun weg naar het witte doek hebben gevonden. De ene maffioso na de andere agent of bestuurder voert een dialoogje met Affleck dat niet uitstijgt boven een willekeurig praatje met een buurvrouw.
Er gebeurt wel een hoop: hoewel zijn vader een hoge pief is bij de politiek, neemt zoonlief Joe Coughlin (Ben Affleck) het niet zo nauw met de regels. Niet met de wet en ook niet met de ongeschreven wetten bínnen het criminele circuit. Na een verraderlijk risicovolle actie wordt de grond errug heet onder zijn voeten in Boston, dus in de loop van de jaren twintig pakt hij zijn biezen, bestemming: Tampa, Florida.
De aankomst op het Yber City Station is schitterend geënsceneerd, het shot van de ouderwetse stoomlocomotief met links de tabaksplantages en rechts een enkele auto is er één voor een ansichtkaart. Ook later, als Joe met zijn kersverse Cubaanse connecties tussen de dolfijnen door de Hillsborough Bay vaart, ben je blij dat je kijkt.
Bivakkeren in een gebied waar de rumsmokkel floreert ten tijde van de drooglegging, legt Joe Coughlin geen windeieren. Coughlin is een soort Nucky Thompson (Boardwalk Empire) maar waar acteur Steve Buscumi daar precies de juiste lelijke en tegelijkertijd charismatische verschijning voor aan de dag legt, verandert Ben Afflecks gezicht geen moment van uitdrukking. Niet als hij te maken krijgt met gewelddadige vernielingen van de Ku Klux Klan en ook niet in de bloederige grand finale.
Eén van zijn laatste ‘uitsmijters’ is: “Als je wil, kun je teruggaan naar Boston. Of je blijft hier, waar de zon warm is en de vrouwen nog heter.” Een pikante uitspraak, maar door hem niet anders uitgesproken dan een verzoek om het zout even door te geven.
Bovenal is het ontzettend jammer dat Dennis Lehane niet heeft meegeschreven aan het scenario. Laten we maar hopen dat Affleck voor een volgende productie niet weer alle touwtjes in handen neemt, films die hij gezamenlijk heeft geschreven; denk aan Good Will Hunting (1997) of Argo (2012), hechtten zich een stuk sterker op je netvlies.
Cinesalon 
Één reactie