Dat Cate Blanchett met ziel en zaligheid in een rol kan kruipen, is bekend. De Australische actrice heeft maar liefst 2 Oscars op haar naam staan en wordt gevraagd voor glansrollen in edgy arthouse (Song to Song; Terrence Malick), good old drama (Blue Jasmine; Woody Allen) en peperdure fantasy (Lord of the Rings; Peter Jackson).
Kunstenaar Julian Rosefeldt strikte de steractrice Cate Blanchett voor een bijzonder project: Manifesto, dertien artistiek gefilmde interpretaties van kunstenaarsmanifesten met Cate in de hoofdrollen.
Cate Blanchett spat sowieso al van het scherm, en in installatie Manifesto worden alle scènes waarin ze speelt tegelijkertijd op schermen die verspreid door de ruimte staan getoond. Je bent in no time omringd door Cate als choreograaf, nieuwslezer, docent, wetenschapper, poppenspeler, punk, zwerver en andere onvoorspelbare gedaanten die telkens verrassend goed passen bij het manifest dat in de scène wordt gedeclameerd.
Het Dogma-manifest van Lars von Trier en Thomas Vinterberg uit 1995 doet het uitstekend als les over filmmaken waarin Cate een klas schoolkinderen begeleidt bij het opstellen van een storyboard. En waar kun je het Dada Manifesto van Tristan Tzara, die zich afzette tegen traditionele kunstvormen, beter situeren dan op een begrafenisceremonie?
In dit kaleidoscopische kunstmanifest overrompelt Julian Rosefeldt je op dertien videofronten tegelijk. Overgeven is je optie.
Manifesto is nog t/m 25 juni te zien in Casco Amsterdam tijdens het Holland Festival en draait vanaf 5 oktober in de bioscoop
Cinesalon 