Hij haast zich naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken, naarstig op zoek naar Ivan Dédalus. Opgezweept door een bombastische soundtrack, zit je als kijker meteen middenin het verhaal.
*pas op voor mogelijke spoilers
Alleen: als snel blijkt dit niet hét verhaal te zijn, maar een door filmmaker Ismaël (Mathieu Amalric) verzonnen scène. En niet de enige… Les Fantômes d’Ismaël van de Franse cineast Arnaud Desplechin (Un conte de Noël) is een intrigerende, maar naarmate Ismaëls filmscript en de werkelijkheid meer door elkaar gaan lopen ook een tamelijk warrige, film.
Het is 3 uur ‘s nachts, Ismaël probeert met rapmuziek op vol volume en de nodige verdovende middelen nieuwe scènes op papier te krijgen, als de telefoon gaat. Zijn ex-schoonvader, de vader van zijn vrouw Carlotta die 21 jaar geleden verdween, heeft hem nodig.
Het wordt al licht als hij aankomt bij Sylvia (Charlotte Gainsbourg), zijn vriendin en zo’n beetje de enige stabiele factor in zijn rusteloze bestaan. Hun verhouding komt onder druk te staan als Carlotta (Marion Cotillard) plotseling opduikt:
Ik ben met hem getrouwd
Marion Cotillard (Mal de pierres, Midnight in Paris), als spreekwoordelijke geest uit het verleden, en Charlotte Gainsbourgh (Melancholia, Nymphomaniac), als steunpilaar/astrofysicus. Deze twee steractrices tegenover elkaar zien, levert intrigerende momenten op. Beide actrices beheersen het less is more-principe tot in de puntjes; alleen door samen een stukje te zwemmen laten ze al prachtig zien hoe de verhoudingen liggen.
Ismaël, gespeeld door Mathieu Amalric (The Grand Budapest Hotel) is onmisbaar voor de plot, maar het zijn de vrouwen die Les Fantômes d’Ismaël ondanks de steeds chaotischere vertelling, de moeite waard maken.
Cinesalon 