Luchtig zijn de rollen die Jake Gyllenhaal speelt niet. De praktisch in Hollywood geboren acteur, zijn vader is regisseur en zijn moeder scenarioschrijver/producent, zet al sinds de beroemde sci-fi thriller Donnie Darko (2001) personages neer die mentaal aardig wat te verstouwen krijgen. Maar of zijn hoofdrol in de nieuwe film Stronger de ideale aanvulling is op zijn oeuvre, is de vraag.
*pas op voor mogelijke spoilers
De rollen van Jake Gyllenhaal
De gesloopte bankier Davis in Demolition (2015). De intrigerende dubbelrollen in de magisch realistische thrillers Enemy (2013) en Nocturnal Animals (2016). En bij zijn rol in de dramafilm Stronger komt er ook een flinke portie fysiek leed bij kijken: de film is gebaseerd op het waargebeurde leed van Jeff Bauman, de Amerikaan die beide benen verloor bij de bomaanslag tijdens de Boston Marathon in 2013.
Het is geen wonder dat regisseur David Gordon Green aan Gyllenhaal dacht toen hij een hoofdrolspeler voor Stronger zocht. Naast enige fysieke gelijkenis heeft Gyllenhaal in eerdere rollen dubbel en dwars bewezen het type ‘moeilijke man’ overtuigend neer te kunnen zetten. Ook in de rol van Jeff Bauman doet hij dat schijnbaar moeiteloos.
Maar dat maakt Stronger niet meteen een goede film.
Jeff Bauman is hard op weg zijn baan als kipverkoper in warenhuis Costco te verprutsen. Hij woont nog bij zijn moeder en zijn relatie met Erin (Tatiana ‘Orphan Black’ Maslany) is voor de derde keer op de klippen gelopen. In de kroeg voert hij, een ‘geluksbiertje’ binnen handbereik, het hoogste woord. Er gaat een charme van hem uit, die maakt dat je hem toch die tweede, derde, …………. kans geeft.
Kansen die hij grijpt om zichzelf te verbeteren. Zo staat hij, met zelfgeknutselt spandoek en al, tegen Erins verwachtingen in bij de finish van de marathon die ze loopt. Uitgerekend dan vindt er een bomaanslag plaats, waarbij hij allebei zijn benen verliest én oog in oog komt te staan met één van de daders.
Boston bombardeert hem tot held, een vuurtje dat flink aangewakkerd wordt door zijn moeder, groot fan van realityshows à la Oprah. Terwijl Bauman zijn trauma te boven probeert te komen, regelt zij dat hij voortdurend in de spotlights staat. Bauman reageert zijn frustraties daarover af op Erin, sinds de aanslag zijn steun en toeverlaat.
Stronger: bomvol moralistisch drama.
De Flodder-achtige familieleden en alle ‘Boston Strong’ acties van de inwoners naar aanleiding van de aanslag, geven de film het imago van een hysterische actualiteitenshow – en dat komt de spanningsboog van een twee uur durende speelfilm niet ten goede.
Het verhaal is waargebeurd maar dat neemt niet weg dat er keuzes gemaakt hadden kunnen worden. De cast is uitstekend, minder hysterie (hoe waargebeurd wellicht ook) en meer aandacht voor de beleving van Bauman hadden er interessantere ‘Gyllenhaal’ film van gemaakt.
Cinesalon 