Als Jessica Chastain een hoofdrol te pakken heeft, steelt ze altijd meer dan alleen de show. Na een Olympisch skiër/pokerspeler (Molly’s Game), politiek strateeg (Miss Sloane) en CIA Analist (Zero Dark Thirty) is ze in Ava een ex-militair/huurmoordenaar die na een uit de hand gelopen opdracht haar familie in Boston opzoekt.
Ava, geregisseerd door Tate Taylor (The Girl on the Train), laveert tussen een thriller en een dramafilm. Met de martial art skills van Chastain zit het wel snor, maar hoe waardevol zijn de dramatische dialogen in de actiegedreven context?
Ava (Jessica Chastain) wil de aantrekkelijke man op haar achterbank best omleggen, maar eerst hoort ze graag waaróm. Geen gebruikelijke vraag van een huurmoordenaar, en hoewel ze de beste killer is, maakt deze eigenschap haar niet geliefd bij de organisatie die over moorden communiceert in ‘management-‘ en ‘executive codes’.
Ava is de protegé/sloopkogel van Duke (John Malkovich) maar zijn eerdere pupil Simon (Colin Farrell) kan haar bloed wel drinken. Het komt hem goed uit dat haar opdracht in Riyadh spectaculair uit de hand loopt, en de setting zich naar Boston verplaatst.
Ava is opgegroeid in Boston. Ze is er acht jaar niet geweest, en in die tijd heeft haar zus Jude (Jess Weixler) een huwelijksaanzoek van haar ex (Common) gekregen, is haar vader overleden en ligt haar moeder (Geena Davis) met een angina in het ziekenhuis. Welkom thuis, maar niet heus, Ava verblijft in een hotel en doet haar best om de minibar te negeren.
Ava heeft een intrigerende invalshoek. De huurmoordenaar die wil weten wie haar slachtoffers zijn, en zelf ook een achtergrond heeft. Maar je merkt aan de acteurs dat ze te gericht zijn op de actiescènes om hun spel de benodigde dramatische diepgang te geven. Ava’s dochter-vader dialoog met Duke aan de kust van Normandië is mooi, maar je voelt dat die slechts een opmaat is naar een te verwachten gewelddadige aanslag.
Wat in de emotionele scènes evenmin helpt, is dat de scenarist (Matthew Newton) veel te veel miserie in het verhaal heeft gestopt. Een zus die ervandoor gaat met een vent die gokverslaafd is en haar bovendien xxxxxxxxxxxxxxxx (no worries, ik zal verder niet spoilen). Maar dat is een doorsnee plotlijn in Ava.
Ava wordt gespeeld door Jessica Chastain en dat doet ze goed. De rol van ‘vrouw die haar mannetje staat’ ligt haar, zoals ook al bleek in haar eerdere rollen in o.a. Kathryn Bigelows oorlogsthriller Zero Dark Thirty (2012) en Aaron Sorkins pokerdrama Molly’s Game (2017). Een undergroundfeest in een verborgen kerk heeft ze met haar martial arts skills in no time leeggeruimd, klaar voor een tête-a-tête met een vijand. De dialoog die erbij wordt opgelepeld valt tegen, maar wordt ruimschoots gecompenseerd met blinkende girl power punten.
Ava★★★ is vanaf 30 juli te zien in de bioscoop
Wanneer je geen tintelingen krijgt enkel omdat een vrouw in een sterke filmrol gezet is blijft er weinig positiefs over voor deze film. Zeer matige film naar mijn mening.
LikeLike