Spoken kun je in films op allerlei manieren visualiseren, maar geen verrast zo als het spook dat opduikt in David Lowery’s A Ghost Story.
*pas op voor mogelijke spoilers
Wilde je vroeger een spook spelen, dan trok je een wit laken over kop met op ooghoogte twee ovale uitsparingen om doorheen te kijken. Niks mis mee, moet David Lowery (zijn avonturenfilm Peter en de Draak staat op Netflix) gedacht hebben, want dit is precies hoe de spoken in A Ghost Story eruit zien.
In zijn nieuwste dramafilm (hoewel de titel anders vermoedt, is het absoluut geen horror) werkt Lowery opnieuw met het koppel waar hij ook Ain’t Them Bodies Saints mee maakte. Dit keer verongelukt C (Casey Affleck, Manchester by the Sea) en staat zijn partner M (Rooney Mara, Song to Song) er alleen voor. Anders dan je zou denken is zij niet de enige die verloren door het huis doolt.
Naast schrijver en regisseur is David Lowery ook editor. Eentje die bijzondere keuzes durft te maken want zoals je in de trailer al kunt zien, is het beeld in A Ghost Story vierkant. Ook door de ietwat onscherpe kleuren, vreemde lichtvlekken en trage shots (let maar op als Rooney Mara die ovenschotel leeg eet op de keukenvloer) is het net of je door een album met bewegende polaroidshots bladert.
Die verstilling is mooi en maakt de aanwezigheid van het spook eerder ontroerend dan eng. En waar in griezelfilms het motto ‘hoe meer spoken, hoe enger’ geldt, is de scène waarin een een tweede spook opduikt de liefste scène van de film.
Mooie scènes voorkomen niet dat je af en toe afdwaalt, er verstrijkt veel tijd in A Ghost Story en dat gaat ten koste van de spanning. Maar de ervaring dat je heerlijk weg kunt dromen bij een spookverhaal, is er een die je bijblijft.
A Ghost Story ★★★★ draait vanaf 16 november in de bioscoop.
Cinesalon 