In Woody Allens Rifkin’s Festival vergezelt filmliefhebber Mort zijn vrouw Sue naar het San Sebastian Film Festival. Sue is razend druk is met de vertegenwoordiging van een jonge, pretentieuze filmregisseur (Louis Garrel), en dat maakt Mort op zichzelf aangewezen.
Het startsein voor een film vol Woody Alleneske mijmeringen over het leven, de liefde en – opvallend in deze – de filmgeschiedenis.
Het begin van een Allen-film ken je: de jazzmuziek, de camera die de ruimte inglijdt naar de ‘verteller’, de acteur waarvan je kunt aannemen dat Allen zichzelf erin herkent. Van Jessie Eisenberg in Café Society (2016), tot Justin Timberlake in Wonder Wheel (2017) en Timothée Chalamet in A Rainy Day in New York (2019).
In Rifkin’s Festival is zijn spreekbuis ouder dan je gewend bent. Filmliefhebber Mort wordt gespeeld door Wallace Shawn (1943), die ook in Manhattan (1979) de rol van Woody Allen speelde. Met zijn nasale Amerikaanse accent deelt hij zijn liefde voor Europese cinema, en makers als Truffaut, Buñuel en Godard in het bijzonder. Zijn dromen, intermezzo’s in artistiek zwartwit, zijn gecreërd door Allens vaste cinematograaf Vittorio Storaro en zien eruit als Fellini filmsets.
De enige momenten dat Mort zijn vrouw ziet, is samen met ‘haar’ regisseur. Een bron van ergernis, en (mogelijk gegronde) jaloezie. (Als je de scène met de bongo’s ziet, zul je het begrijpen). Zelf regelt Mort intussen dagelijks een nieuwe afspraak met de knappe dokter Jo (Elena Anaya, Le piel que habito) om zijn kwaaltjes (of: hypochondrie) mee te bespreken. Wat blijkt: romantische gesprekken voeren met je dokter is, door de bril van Woody Allen gezien, een uitstekend idee.
Het liefdesleven van Mort gaat niet over rozen, anders viel er niks te filosoferen. Er wordt geflaneerd langs het water, gevaren op een bootje en gepicknickt op het groenste stukje van San Sebastian. Het soort tafereeltjes die je bekend zullen voorkomen als je Café Society (2016) hebt gezien.
Het is best aardig vertoeven in Allens filmfestivalfilm. Maar met deze opeens veel oudere hoofdpersoon, en alle reflecties op de filmwereld, kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Woody Allen in Rifkin’s Festival alvast terugblikt op zijn carrière, beginnend bij Stardust Memories (1980). Wel zo verstandig, wellicht.
Rifkin’s Festival ★★★ is vanaf 3 december te zien in de bioscoop
Cinesalon 